Chapter 7

Chapter 7

“Pumayag ka na please. I beg you. Papatayin ako ng mama ko pag nalaman niya na matagal na akong nagisisinungaling sa kanya?” sabi ko kay Verzy.

“bakit mo ba sinabi sa mama mo na boyfriend ka kahit wala naman?” inexplain ko naman kung gano kakulit si mama.

“so? Pumayag ka na, kahit sa harapan lang ni mama” nag-isip naman siya nun.

“ok” natuwa naman ako nun. Dahil sa tuwa ko napayakap ako sa kanya.

“hindi ka naman pala ganun kasamang tao eh…. Thank you! Thank you!” sabi ko habang akap-akap siya.

“tama na!” sabi niya habang hinawakan ang braso ko tapos nilayo sa kanya.

“ay.. s-sorry.. nadala lang” binitawan naman niya ako nun, tapos tumingin sa ibang dereksyon.

“alis na ako…” hinatid ko naman siya hanggang gate nun.

Pagpasok ko, humiga ako agad. Super duper pagod talaga ako. Kaya pagpikit ko, nakatulog agad ako.

Kinabukasan…

“alam niyo bang dalawang araw kaming nag-aalala sa inyo?!” sigaw ni Camille

“oo nga! Sa’n ba kayo nanggaling?” sabi ni Mark

“hinatid kalang netong si Verzy, absent agad kayo ng two days?!” sabi ni Jessica.

“pareho pa talaga kayong pinatay ang mga cellphone niyo” sabi ni Coco

“sagutin niyo nga kami!” sabay-sabay na sabi nilang lahat. Nasa kalagitnaan kami ni Verzy ng interrogation process ng mga kaibigan namin.

“pwede ba!! May nangyari lang ok? Hindi na mahalaga yun” sabi ni Verzy

“hindi mahalaga?!! Two days! Anong nangyari sa two days na wala kayo ha?!” sigaw ni Danica

“aba malay ko! At tsaka huwag mo nga ako sigawan… hindi ako nanakit ng babae, pero kung ipagpapatuloy mo pa yan, tatamaan ka sa akin” sabi ni Verzy habang nagbuo ng fist sa harapan ni Danica

“talaga? Hindi ka nanakit ng babae? Bakit parang nabugbog itong si Angelou namin?” sabi ni Jessica.

“oo nga! Ang putla-putla pa ni Angelou namin oh” sabi ni Camille habang hinahawakan ang mukha ko.

*gulp* pa’no nalang kung mahalata nila kung bakit ako namumutla? Kung bakit ang lamya-lamya ko ngayon?

Patay!

“sa pagkaka-alam ko ganyan ang epekto sa mga babae pagkatapos nilang makipag—“

“alis na nga tayo! Wala tayong mapapala dito eh” tinakpan ni Verzy ang bibig ni Coco tapos umalis na yung mga lalake.

Phew! That was close! Tiningnan lang ako nun nila Jessica.

“Promise, sasabihin ko ang lahat. Sa tamang panahon” tumango naman sila, tapos nagsipasukan na kami sa mga klase namin.

Lumipas ang araw… medyo bumalik na yung energy ko.

Kinabukasan…

I’m so energetic today! Weeee~~

But then, a bad news came

‘anak! May good news ako sayo! Ngayon na ang simula ng trabaho ko. Kita tayo sa cafeteria, isama mo si Verzy ha. Treat ko’

Yan ang text ni mama na nagpawindang sa akin. Hinanap ko naman agad si Verzy nun.

Nagtanong-tanong ako sa mga tao. Kung hindi nila sasabihin na hindi nila alam, ang sasabihin naman nila ‘uuuyyy…. Angelou ha. Iba na yan’.

Bakit ba kasi hindi ko kinuha ang phone number niya eh. Sht!

Nalaman ko na nasa may gym sila, kaya dun ako pumunta. Pagdating ko may babaeng kumakausap kay Verzy. Si Anna yata yun. di ako sure.

“Verzy!” sigaw ko! Tapos lumapit papalapit sa kanya.

“ikaw na naman? Ano bang kailangan mo kay Verzy ha?!” sabi ni Anna pero hindi ko siya pinansin.

“Verzy, come with me” sabi ko habang hinihingal.

“teka nga! Kita mong kami pa ang nag-uusap eh” medyo nairita na ako nun kaya natulak ko siya. Medyo mahina lang.

“ikaw na babae ka, pag hindi ka umalis ngayon sa harapan ko, tatamaan ka sa akin.” Sabi ko habang namuo yung fist sa mukha niya.

“Anna, just go.” Sabi naman ni Verzy habang hinawakan ang balikat ko. Umalis naman nun si Anna pero umirap muna siya.

“I smell something fishy talaga sa inyo bro!” sabi ni Mark, habang nag g-grin.

“shut up!” sabi ni Verzy.

“ano bang kailangan mo?” tanong niya sa akin.

“my mom’s here… and she wants to see us” bulong ko sa kanya. Medyo napalaki naman ang mga mata nun ni Verzy, pero tumango nalang siya.

Umalis na kami dun sa gym, tapos pumunta kami sa cafeteria. Nakita ko naman agad si mama nun. Kumaway kasi siya sa amin.

“Hi Verzy~ I miss you!” eww! Sabi ni mama, habang bineso-beso si Verzy.

Umupo naman kami nun sa harapan niya tapos umorder na rin. Kain lang kami ng kain nun tapos kwentuhan konti.

“sikat ba kayo sa school nato?” tanong bigla ni mama.

“uhmm… hindi po kami sikat. Kilala lang po talaga kami ng mga studyante dito” sagot ni Verzy

“aahh… kaya naman pala, halos lahat eh nakatingin sa dereksiyon natin” tiningnan ko naman ang paligid ko nun. *sigh* kung alam lang ni mama kung bakit nila kami tinitingnan. Alam kong curious ang mga yan, kung bakit kasama ko si Verzy.

Kumain nalang ako nun, at tsaka hindi umimik. Si Verzy lang at si mama ang nag-usap usap.

“Verzy oh! Tissue.” Napalingon naman ako kay mama nun, tapos nagsmile lang siya. Tiningnan ko naman si Verzy nun. Bigla niyang hinawakan ang chin ko tapos pinahid ang tissue sa gilid ng labi ko.

Napa-gasp naman ang mga tao sa paligid namin. Naman! Huwag naman kayong magpahalata na tinitingnan niyo kami. Ugh!

“naku! Ang sweet-sweet niyo talaga” sabi ni mama tapos clasp hands pa siya.

“mom! Huwag naman kayong ganyan. At huwag niyo po kaming ipagpilitan na maging sweet sa harapan ng maraming tao. Hindi kami lantad” sabi ko

“ok, siye nga pala. May klase kayo ngayon? I tour niyo naman ako oh. Hindi ko kasi alam ang pasikot-sikot sa lugar nato. Gusto ko sana na kayong dalawa ang mag tour sa akin”

“vacant ko ngayon…” tiningnan ko naman si Verzy nun. Sa pagkaka-alam ko, meron na siyang klase sa mga oras na ito.

“actually tita… meron po akong klase” told ya!

“aayyy…sayang naman” nag pout bigla nun si mama. Psh! Parang bata.

“pero… para po sa inyo aabsent ako. At tsaka mukhang wala naman kaming masyadong gagawin ngayon eh” natuwa naman nun si mama, tapos tiningnan ko siya ng masama.

Umalis na kami sa cafeteria, at sinimulan na ang pag tour sa mama ko. Kada may nakakasalubong kami, puro nagtataka ang expression nila. Siyempre, pano sila hindi magtaka na ako at si Verzy Louis Vidal ay magkasana. Isn’t that weird?

Nung makarating na kami sa medyo hindi mataong lugar, nag decide kami na magpahinga muna. May mga benches naman, kaya dun kami umupo.

“Verzy… nasan na pala ang parents mo? Gusto ko silang makilala para one big happy family na tayo” uh-oh. Hindi pala alam ni mama… :-[

“uhhh… mama… ulila napo si Verzy” sabi ko ng mahina. Nagulat naman nun si mama, pero mas nagulat ako sa sinabi niya.

“Verzy huwag mo na akong tawaging tita”

“uhmmm… g-galit po ba kayo sa akin… kasi ulila na ako?”

“of course not!” na relief naman ako nun.

“don’t call me ‘tita’ anymore because I want you to call me mama, or mom. Naku! Kawawa ka naman palang bata ka. Angelou! Dapat talaga na alagaan mo tong future husband mo” mama naman! Hindi masyadong halata na boto siya kay Verzy ano?

“if your mom is not around anymore, I will be your mom. Well, dun din naman kayo tutungo diba?” kasalan agad? Hindi masyadong halata na excited si mama ano?

Tumayo naman nun si mama tapos hinawakan ang mga braso ni Verzy.

“iho, kung magtatalik kayo netong anak ko ha, huwag na kayong gumamit ng condom. Gusto ko lalake ang unang apo ko ha”

Ewww!! My mom is so gross!!