Chapter 4

Chapter 4:

“w-what  did  you  say?” nawindang  si  Juri  sa  sinabi  ni  Daniel. Paano  niya  nalaman  na  siya  ay  nag-tatrabaho  sa  bar. Meron  siyang  disguise  kaya  hindi  pwedeng  merong  makakalilala  sa  kanya. Maingat  naman  din  siya  kapag  umuuwi  at  kapag  pupunta  sa  bar  nila.
“How  can  I  forget  the  girl  who  took  off  my  teeth.” Malalim  na  titig  ang  binigay  ni  Daniel  kay  Juri.
“Ikaw  yung  lalakeng  lasing  na  nakabangga  ko, at  pinaratangan  na  ako  ang  may  kasalanan  ng  lahat. Binastos  mo  pa  ako.” Asik  ni  Juri, kaya  pala  pamilyar  ang  mukha  ng  lalakeng  ito.Hinawakan  ni  Daniel  ang  kanyang  kamay  ng  mahigpit.
“HANASE![LET  GO!]” sigaw  ni  Juri.
“you’re  interesting” bumitaw  na  si  Daniel  sa  pagkakahawak  kay  Juri  at  siya  ay  umalis  na. Tinitigan  lang  ni  Juri  ng  matalim  si  Daniel  habang  umaalis  ito. Pero  bago  pa  man  tuluyang  lumabas  si  Daniel  sa  pinto may  sinabi  ito
“humanda  ka  sa  akin”  ngumiti  ito  na  parang  may  masamang  binabalak  at  umalis  na.


Ilang  linggo  na  rin  ang  nakalipas  mula  ng  makapasok  si  Daniel  sa  skwelahan  nila, sa  ngayon  wala  pa  itong  ginagawa, pero  nag-iingat  pa  rin  si  Juri  mula  sa  kanya.
 November  na, malapit  na  ring  mag-christmas. Iniisip  ni  Juri  kung  saan  sila  pupunta  ni  Dave  sa  Christmas. Excited  siya  kasi  2  days  before  Christmas  ay  birthday  rin  niya magse-seventeen  na  siya, malapit  na  rin  siyang  mag-debut. Panahon  nga  naman, kay  bilis  kung  tumakbo.
“Juri!” napatingin  si  Juri  kung  saan  nag-mula  ang  boses, nakita  niya  si  Dave  na  nag-w-wave  ng  kamay  sa  kanya. Lumapit  ito  sa  kanya  at  umupo  sa  harapan  nito, napag-usapan  nila  na  ngayon  ay pupunta  sila  sa  mall  para  bumili  ng  kung  anu-ano. Nandito  sila  sa  food  court  bilang  lugar na  pagkikitaan  nila.
“Sorry, medyo  late  ako” ani  ni  Dave.Naka-jacket  ito  at  naka-cap habang  ang  pantalon  naman  nito  ay  skinny  jeans,may  suot  din  itong  sneakers  at  meron  pa  itong  mga  bracelet. Nag-karoon  na  rin  si  Dave  ng  bagong  piercing, yung  isang  pares  naman  ng  earing  ay  naka-Juri, yun  ang  sign  nila  na  mag-on  sila. Simple  lng  yun  pero  mahalaga. Si Juri  naman  walang  disguise, wala  siyang  suot  na  glasses  o  braces, naka-clip  ang  kanyang  lugay  na  buhok  at  nag-suot  ito  ng  dress.
“ok  lang, at  least  pumunta  ka  kaysa  hindi”  tumayo  na si  Juri  kaya  tumayo  na  rin  si  Dave.Hinawakan  ni  Dave  ang  kamay  ni  Juri  at  nag-simula  na  silang  mag-lakad, nadaanan  nila  ang  isang  store  na  may  keychains. Nilapitan  iyon  ni  Juri. Puro  kasi  mga  anime  ang  mga  keychain  kaya  nagka-interes  siya  na  tingnan.
“Gusto  mo  ba?” Tanong  ni  Dave.
“Oo  naman.” Sagot  ni  Juri  na  hindi  pa  rin  natitinag  sa  pagtingin  sa  mga  keychain. “bibilhin  ko  ‘to..  Ate  magkano ‘to?” tanong  ni  Juri  sa  tendera.
“50  each  lang  po  ma’am” Kinuha  ni  Juri  ang  dalawang  keychain  na  isang  feather  ang  design, yung  parang  sa  TSUBASA  CHRONICLES  pero  medyo  iba  lang  yung  design.
“Ito  ate  bibilhin  ko.”
“alam  niyo  po  ba  kung  ano  ang  ibig  sabihin  ng  dalawang  feathers  na  yan?”  ani  ng  tendera
“opo. Sshhh  ‘wag  kayong  maingay.hehe” binayaran  na  ni  Juri  ang  mga  pinamili.
“Oh  eto  sa’yo”  binigay  ni  Juri  ang  isang  keychain  kay  Dave.
“ hindi  ako  mahilig  diyan.”
“aihy!  Sige na. Para  matupad  yung  wish  ko”
“bakit? Ano  ba  yung  ibig-sabihin  ng  ale  kanina.”
“hmm.. yun  ba? Kasi  yung  anime  nito, may  babae  na  nawalan  ng  memory  tapos  yung  lalake pilit  na  binabalik  ang  memory  ng  girl, pero  yung  girl  may  potential  na mamatay, kaya  yung  boy  hindi  siya  nawalan  ng  pag-asa. They  have  been  into  great  adventures  tapos  no  one  could  break  them  apart. Gusto  ko  kasi  na  kung  may problema na  darating  sa  atin  we  will  never  stop  believing. Kaya  yan  binili  ko.” Nag smile  si  Juri pagkatapos  sabihin  ang  iyon.
“ganun? Swabeh  men!”
“ewan ko  sa’yo” pumunta  na  sila  Dave  at  Juri  sa  mga  lugar  na  pinag-tripan  nilang  puntahan. Pinuntahan din  nila  ang isang  neoprint  shop  at  nag-papicture. Masayang-masaya  si  Juri.
“Uwi  na  tayo”ani  ni  Dave.
“huwag muna, punta  muna  tayo  sa  bahay  mo.”
“bakit?”
“di  ko  pa  kasi  nakikita  ang  bahay  mo  eh, besides  nakapunta  ka  na  sa  bahay  naming.  ako  na  lang  ang  hindi  nakapunta  sa  inyo.”
“baka  rape-in  mo  ako, ayoko.”  Ani  ni  Dave  na  hawak-hawak  pa  ang  kanyang  sarili.
“eewww!! Manigas  ka, ako?!  Rape?!  Excuse  me  mister. Hindi  ako  ganun  klaseng  babae. Now  is  not  the  right  time.” Asik  ni  Juri  na  proud  na  proud  pa  sa  sinasabi.
“hala! Now  is  not the  right  time, may  balak  ka  nga!!  HEEEEE!!”ani  ni  Dave, na  naa-aliw  sa  nangyayari.
“baka![idiot!], di  mo  ako  nagegets, I mean, hindi  pa  ako  kasal  kaya hindi  pwede  ang  mga  bagay  na  yun….  Aaahhh!  Ewan.  Basta  gusto  ko  lang  maging  quits  tayo. Halika  na  nga!”  hinila  niya  si  Dave  palabas  ng  mall. Napahinto  si  Juri.
“oh! Ano  ngayon?  Ba’t ka  tumigil?” tanong  ni  Dave. Napatingin  lang  si  Juri  kay  Dave.
“’di  mo  alam  kung  ano  ang  sasakyan  papunta  sa  amin no.  hahaha”
“ baliw!  Saan  ba  bahay  nyo  dali.”
“kiss  muna.” Sabi  ni  Dave  na  nilapit  ang  kanyang  pisngi  sa  mukha  ni  Juri.
“ayoko  ko  nga. Madaming  tao.  Mag-taxi  na  nga  lang  tayo.” Hinila  niya  ulit  si  Dave  at  pumara  ng  taxi  at  sumakay  rito.
“saan  po  kayo?” tanong  ng  driver. Tiningnan  ni  Dave  si  Juri  na  may  pilyong  ngiti  sa  labi. Nairita  na  si  Juri, kaya  hinalikan  niya  si  Dave  sa  pisngi  ng  mabilisan. Sobrang  laki  naman  ng  smile  ng  gago. Abot  tenga, parang  sobra  pa nga.
“Sa  B****l  St. po  kuya”  ani  ni  Dave.
“sasabihin  mo  naman  pala, pinahirapan  mo  pa  ako” ani  ni  Juri  sa  isip  habang  iki-cross  ang  mga  kamay at  napatingin  sa  labas.


NAPATINGIN  si  Juri  sa  bahay  ni  Dave, masyadong  tahimik  sa  bahay  niya. Parang  walang  tao, pero  malinis  at  malaki. May  mini-fountain  pa  sa  backyard  nila.
“Sinong  kasama  mo  rito?” tanong  ni  Juri.
“mga  katulong” sagot  ni  Dave  at  ibinaba  ang  mga  dala  nilang  gamit  sa  sofa. Umupo  ito  at  tumabi  naman  sa  kanya  si  Juri. Inakbayan  naman  siya  ni  Dave  at  hinilig  ang  ulo  nito  sa  ulo  niya.
“saan  parents  mo?” curious na  tanong  ni  Juri.
“nasa  Korea  nagtatrabaho, doon kasi  yung  business namin  eh.”
“char! Business. Mayaman  kayo  no?”
“obvious.” Proud  na  sagot  ni  Dave.  Napangiti  si  Juri. “ewan  ko  sa’yo”
“nagugutom  na  ako.” Ani  ni  Dave  na  hawak-hawak  ang  kanyang  tiyan  at  nagp-pout  na  parang  bata.
“ edi, magluto  ka, di  ako  marunong  magluto”
“ halika, tuturuan  kita” hinila  ni  Dave  si  Juri  papunta  sa  kitchen, maayos  rin  iyon  at  parang  kumpleto  sa  mga  appliances. Malinis  at  tsaka, white  and  golden  brown  ang  motif.
“anong  lulutuin  natin?” tanong  ni  Juri
“ spaghetti, fried  chicken  kanin  at  salad.”
“ ang  dami  naman, ibibigay  mo  ba  yung  natira  sa  mga  katulong  mo?”
“kung  merong  maiiwan, ang  galing-galing  ko  kayang  mag-luto. Siguradong  malilimutan  mo  ang  pangalan  mo, at  hahanap-hanapin  mo  pa.” proud  na  proud  na  sabi  ni  Dave  na  nakalagay  pa  ang  mga  kamay  sa  beywang.
“ kapatid  mo  ba  si  KATRINA?”
“ Sino  yun?  Bugtong  anak  lang  ako  no.”
“ hindi  mo  kilala  si  hurricane  Katrina,  parang  kapatid  ka  kasi  nya.  Ang  hangin  mo  kasi.” Umirap  si  Juri.
“ hala! Totoo  naman  yung  sinasabi  ko  eh.  Watch  and  see, and  learn  from  the  expert.”  Ngumiti  si  Dave  at  kinuha  na  ang  mga  kinalaingan  nila.
Nag-umpisa  nang  i-boil  ni  Dave  ang  tubig,  pi-neel  na  rin  niya  yung  mga  hotdogs. At ginawa  na  ang  mga  anik-anik  na  kailangan  para  magluto  ng  spaghetti. Para  siyang  isang  chef, hindi  cook  kundi  chef. Actually  ano  ba  pinag-kaiba  ng  dalawa  pareho  naman  silang  nag-luluto.  Manghang-mangha  si  Juri
“mabuti ka  pa, marunong  mag-luto  kahit  lalake ka, eh  ako, isang  dakilang  purong  babae  pero  noodles  lang  ang  alam  lutuin. Pero  mas  specialty  ko  yung  cup-noodles, instant  kasi  at  lagyan  mo  lang  ng  mainit  na  tubig  pagkatapos  ng  ilang  minuto  ay  luto. Life  is  easy, math  is  just  the  one  who  makes  it  hard. Speaking  of  math. HMMM, mamaya  ko  na  lang  gagawin  yung  assignment   namin.” Aniya  ni  Juri  sa  isip.
“I-open  mo  yung  corned  beef” nauntag  si  Juri  sa  sinabi  ni  Dave.
“Saan?” ani  niya.
“ sa  may  katabi  ng  kutsilyo” Kinuha  ni  Juri  ang  corned  beef. Nakatingin  lang  siya  rito.
“ Dave.”
“hmmm”  sagot  ni  Dave.
“ paano  mo  ba  buksan  ang  corned  beef?”
“ ano?!  Pati  pag-open  ng  corned  beef, ‘di  ka  marunong. Paano  ka  ba  kumakain?”
“ si okasan  kasi  yung  nagluluto, kapag  wala  naman  siya  nagf-fried  ako   ng  hotdog  o  itlog  kaso  sunog. Kaya  nagno-noodles  na  lang  ako.”
“ pambihira  ka  naman, kailangan  mo  talaga  ako.”  Ngumiti  ito  sa  kanya  kinilig  naman  si  Juri  kaya  ginantihan  niya  ito  ng  ngiti. Kinuha  ni  Dave  ang  can-opener  at  tinuruan  niya si  Juri  kung  pa’no  buksan  ang  lata.
Natapos  na  nila  ang  pagluto  ng  spaghetti, at  fried  chicken. Salad  na  lang  yung  kulang.  Si  Juri   ay  nililinis  yung  mga dishes  at  inihanda  muna  ang  mesa. Si  Dave  naman  inihahanda  na  yung  salad.
“Juri, paki-kuha  nung  cabbage, please” ani  ni  Dave. Pumunta  naman  si  Juri  sa  refrigerator, sa  halip  na  yung  cabbage  ang  kunin  niyam lettuce  yung  nakuha  niya.
“oh  eto”  inilapag  ni  Juri  ang  lettuce. Tumawa  naman  ng  malakas  si  Dave. Humagikgik  ito  na  parang  walang  bukas.
“lettuce  yan, hindi  cabbage” ani  ni  Dave.
“ano  bang  itsura  ng  cabbage?”  nagtatakang  tanong  ni  Juri.
“ yung puro  dahon  at  tsaka  parang  bola.” Pumunta  si  Juri  sa  refrigerator  at  kinuha  na  ang  tamang  cabbage.
“eto?” ipinakita  niya  ang  cabbage  kay  Dave.
“opo, yan  po”  nakangisi  pa  rin  si  Dave.
“aahhh!!  Yung  bunsong  kapatid  pala  ng  petchay  ang  cabbage.”  Patangong-tango  na  sabi  ni  Juri.
“ bunsong kapatid? Noon  pinsan  ngayon  kapatid  na  man. Ang  lakas  talaga  ng  imagination  mo. Parang  family  lahat  sa’yo.”
“bakit  hindi  ba  medyo  mag-kamukha  sila, kaya  related  sila. So  kung  related  sila it’s  either, pinsan  niya  o  kapatid  ang  bagay  na  yun.”
“ eh  yung  galunggong  ano  tawag  mo  dun?” tanong  ni  Dave
“ edi, baby  brother  ng  matambaka.” Ngumisi  ulit  si  Dave  at  umiling-iling  ito.
“ikaw  talaga.” Tinapos  na  ni  Dave  ang  mga  kailangang  gawin, at  kumain  na  sila, una  nilang  tinira  yung  fried  chicken  tapos  salad, inihuli  nila  yung  spaghetti. Bakit? Trip  lang  nila.
“ masarap  ba?”  hindi  umimik  si  Juri, guilty  kasi siya  sa  sinabi  nito  kanina. She  really  want  more  of  those  delicious  foods, masarap  talaga  itong  mag-luto.
“ oh! Bakit  di  mo  na  aminin, tama  ako  no.  masarap  akong  mag-luto  di  ba.?”
“ oo  na, tama  ka  na.” umirap  siya  kay  Dave. Kinain  na  nila  ang  spaghetti, nasa isang  plate  lang  yun  tapos  sabay  nilang  pinapapakan  ang  spag. Habang  kumakain  sila  nito  may  isang  piraso  ng  spaghetti  na  ang  isang  dulo  ay  naka  Dave  tapos  ang  isang  dulo  naman  ay  naka  Juri, parang  mga  bida  sila  sa  isang  pilekula nung  nagyari  yun.
Pinatuloy  ni  Dave  ang  pagkain ng  spaghetti  kaya  nagkalapit  ang  kanilang  mga  mukha. Nagets  naman  ni  Juri  kung  ano  ang  ibig  sabihin  ng  mga  bagay  na  ginawa  ni  Dave, kinain  rin  niya  ang  natitirang  bahagi  ng  Spaghetti  hanggang  nag-halikan  na  sila, masarap  yung  halik. Hindi  dahil  sa  lasang  spaghetti  ito  kundi  dahil  galing  din  yun  sa  pinaka-mamahal  na  tao  ni  Juri sa  buong  mundo  si Dave.
Mabuti  na  lang  at  hindi  pa  nalalaman  ng  okasan  niya  na  may  relasyon  si  Dave  sa  kanya  kundi  lagot  siya. Ayaw  ng  mama  niya  na  mag-kakarelasyon  ito  sa  kanino  mang  lalake.
Natapos  ang  araw  ni  Juri  na  may  galak  sa  puso. Nakatulog  din  siya  na  may  ngiti  sa  labi.


PAGDATING  ni  Juri  sa  school  may  mga  taong  nag-uumpuukan  sa  bulletin  board. Nang  makita  siya  ng  mga  tao, agad  silang  nag-bubulungan. Lumapit  naman  sa  kanya  sila  Erica, Aireen  at Nicka.
“Hey! Bitch, kawawa  ka  naman”  ani  ni  Erica  na  naka-cross ang  mga  kamay  at  naka-taas  kilay.
“yeah, sabi  ko  na  nga  ba. Pampalipas  oras  ka  lang  ni  ‘PRINCE’ Dave  namin” sabi  naman  ni  Aireen  na  may  masamang  ngiti  sa  mga  labi.
“ sorry  ka  nalang  biatch. It’s  your  end  now”  ani  ni  Nicka  at  pagkatapos  ay  umalis  na. masayang-masaya  ang mga  mukha  nila, they seemed  they  have  just  won  a  great  battle  of  their  life. Dahil  sa  curiousity  pinuntahan  ni  Juri  ang  bulletin  board, nagsi-alisan  naman  ang  mga  tao  para  maka-daan  siya. Parang  huminto  ang  mundo  niya. Nanlaki  ang  kanyang  mga  mata. Nakita  kasi  ang  litrato  nilang  dalawa  ni  Dave  nung  pumunta  sila  sa  mall  kahapon  at  yung  nag-kiss  sila  dahil  sa  spaghetti, syimpre  wala  siyang  glasses  at  braces  nun  at  hindi  naka-twin  ponytail  ang  kanyang  buhok  kaya  akala  nila  na  hindi  siya  yun. Pero  kahit  na, sino  ang  nag-lagay  nito? Paano  nila  ‘to  nakuha? May  kamay  na  kumapit  sa  kanyang  balikat  si  Dave.Tiningnan  niya  ito. Kinuha  ni  Dave  ang  mga  litrato  at  pinunit  iyon. Binigyan  din  ni  Dave  na  matalim  na  tingin  ang  mga  taong  naka-paligid  sa  kanila  kaya  nagsi-alisan  ito  at  iniwanan  sila.
“let’s  talk”  ani  ni  Juri  na  may  seryosong  expression  sa  mukha.
Pumunta  sila  secret  garden  ng  school, at  doon  nag-usap.
“sino?” ani  ni  Juri  na  sinapo  ang  kanyang  noo.
“’di  ko  alam, patay  sa  akin  ang  may  gawa  nito. Don’t  worry.” Inilagay  ni  Dave  sa  balikat  ni  Juri  ang  mga  kamay  niya
“ Dave, paano  kung  malaman  nila  ang  sekreto  ko?  Siguradong  makukulong  ako, alam  na  man  lahat  na  bawal  ang  mga  menorde  edad  sa  bar. Duoshiyo? [what do I do?] halos  umiyak  na  si  Juri. “tapos  akala  pa  ng  mga  tao  na  tino-two  time  mo  ako. Hindi  ko  na  alam  ang  gagawin  ko.”  Niyakap  niya  si  Dave, niyakap  naman  din  siya  nito.



“NANI!?” ani  ng  mama  ni  Juri
“bakit?! Ok, sige  naiintindihan  ko, ihahanda  ko  na  ang  lahat.”
“ pero  paano  yung  sakit  ni  Juri.” Ani  ng  kausap  niya  sa  telepono.
“ it  will  be  three days from  now, and  besides  kailangan  na  nilang  maghiwalay  ng  lalakeng  yun  para  wala  na  sa  kanilang  dalawa  ang  masaktan  pa.” Go  sighed. Akala  ni  Juri  walang  alam  ang  kanyang  Ina  sa  mga  nangyayari  sa  kanya. And  just  this  moment  she  already  knew  that  her  true  identity  was  revealed, ngayon  nag-aalala  siya  na  baka  maraming  masasaktan  na  tao  ang  kanyang  anak, dahil  sa  condition  nito.
There  is  also  another  problem  that  has  to  be  faced. Pinuntahan  niya  si  Juri  sa  kanyang  kwarto, naabutan  niya  itong  nag-susulat  sa  kanyang  diary. She  knew  she  will  need  that  thing, soon.
“Juri, mag-usap  tayo.” Sabi  niya  sa  kanyang  anak, nahalata  niyang  nagulat  ito.
“hai!” sagot  nito.
“ikouyo [let’s  go]” lumakad  si  Go  at  sinundan  naman  siya  ni  Juri.Pumasok  sila  sa  office  niya  sa  bahay, dito  siya  nag-tatrabaho  kung  wala  siya  sa  bar. Dito  rin  niya  ine-entertain  ang  mga  bisita  niya  at  mga  partners  sa  trabaho.
Umupo  si  Go  sa  couch  at  kaharap  niya si  Juri.
“ I know  what  happened, but  how?” simula  ni  Go
“ okasan, gumenasai. I didn’t  know  that  it  would  turn  out  like  this.” Nakayukong  sabi  ni  Juri.
“ I  told  you  to  stay  away  from  that  guy, look  what  happened!” asik  niya  rito.
“ ma, di  ko  kaya. Mahal  ko  po  si  Dave.” Umiiyak  si  Juri  at  nawawala  ang  kanyang  boses  ng  sabihin  iyon.
“ we’re  going  to  Japan” sabi  niya  rito.
“ what!  Ayoko, dame! [No!]” tumayo  si  Juri,at  akmang  aalis. Napigilan  ng  kanyang  ina  si Juri, hinawakan  niya  ang  kamay  nito  upang  hindi  ito  umalis.
“Listen! Yung  bar  na  source  ng  income  natin  rito  mawawala  na, may  bumili  kaya  sa  Japan  na  natin  ipagpapatuloy  ang  business.”
“ayoko.!  Ayokong  malayo  kay  Dave!!” sinigawan  ni  Juri  ang  kanyang  Ina  at umiyak.
“ JURI!  Listen  to  me! YOU’RE  SICK  ok!  You  are  sick!  Sasaktan  at  sasaktan  mo  rin  ang  lalakeng  sinasabi  mong  mahal  mo! Dare  me  or  else  you’ll  suffer. Bukas  aalis  na  tayo. AND  THAT’S  FINAL!” huminga  ng  malalim  ang  kanyang  ina  para  huminahun  siya “bibili  na  ako  ng  mga  tickets  natin, kaya  i-empake  mo  na  lahat-lahat  ng  mga  gamit  mo, lahat-lahat.” Binitiwan  niya  si  Juri  at  umalis  siya  sa  bahay  nila. Naririnig  niya  itong  sumisinok  dahil  sa  iyak.