Chapter 7

Chapter 7

I like you lang?

Well, at least interesado siya sa akin at may gusto siya sa akin.

Ang laki na talaga ng ipinag bago ko dahil sa kanya.

Kung noon pa nangyari ‘to, nagalit na siguro ako sa kanya.

Iba na ako…


Ibang iba…

And I’m happy about it.


And now it’s pass midnight at hindi ko parin nakikita si Hiro.

Wala namang araw na pinapalampas yun eh.

Palagi siyang nandito.

Now it makes me uneasy,

Hindi talaga kumpleto ang araw ko pag wala siya eh.

So dahil hindi ako makatulog naisipan ko nalang na lumabas.

Sa tuwing naglalakad ako, tinitingnan ko ang paligid ko at tinitingnan ang bawat kwarto.

Sa bawat kwarto na nadadaanan ko, alam kong may isang tao na naghihingalo o nangangailangan ng tulong.

“salamat talaga ha.”

Alam kong boses na ‘to ah.

It’s Hiro’s voice.

Nandito naman pala siya, ba’t hindi niya ako pinuntahan sa kwarto ko.

Maka-usap nga.

So I immediately went towards him.

o.o

O.o

o.O

O.O

What the-

Tama ba naman na ang unang-unang makikita mo ay ang halimparot na nurse at si Hiro, na lalakeng mahal ko, na magkahawak kamay?

HINDI DIBA?

Kailan pa naging tama yan?

Kahit kalian HINDI YAN TAMA

He should be holding my hand.

He should be the one beside me, and I am the one beside him.

Pucha naman oh!

Bakit ganito?

Nakaka-init ng ulo.

Nakakasakit sa puso.

“naku! Wala yun, Hiro~” sabi naman ng halimparot na nurse.

Ang lakas ng loob na tawagin niyang Hiro si Hiro, siba dapat sir ang tawag sa kanya.

Grrr! Nakakainis talaga!

Sumasakit lang ang puso ko dito.

“Oreo!”

Binitawan agad ng halimparot na nurse ang kamay ni Hiro.


“ba’t nandito ka? Dapat natutulog ka na? anong oras na oh!” sabi ni Hiro habang lumalapit sa akin.

“aahh.. ganun ba? Sige.. una na ako bye!”

Mabilis akong naglalakad papunta sa kwarto ko.

Walang hiya ka Hiro!

Ayoko na sa’yo.

Isasara ko na sana ang pintuan nung makapasok ako sa loob.

“Oreo, wait!”

Calm down Oreo, calm down

I know I can’t but I MUST.


“*sigh* ano yun?”

“teka lang, may ibibigay lang ako sa’yo”

Kinalikot niya ang bulsa niya.

“akin na ang kamay mo”

Inilahad ko naman sa kanya ang kamay ko tapos nilagay niya sa palad ko ang isang bracelet.

Ang cute nga nung bracelet eh.

Kasi may heart tapos may bear tapos kung anu-ano na cute stuff na nakasabit dun.

“tinulungan ako ni Claire na pumili ng ireregalo ko sa’yo”

Nawala agad ang mood ko.

Si Claire pala, siya yung babaeng halimparot na nurse.

So, this means sila ang magkasama kanina.

Kaya naman pala hindi nagpakita si Hiro sa akin eh.

Dahil kasama naman pala niya ang babaeng yun.

“ah ganun ba? Sige salamat. Alis ka na!” sabi ko tapos akmang isasarado na talaga ang pintuan.

“wait!”

Binuksan ko naman ang pintuan.

“ano na naman?”

“hindi mo ba nagustuhan?”

Magugustuhan ko sana eh, kung galling talaga sa’yo, pero kasama mo yung babaeng yun na pumili nito eh.

Kaya wag nalang.

Alam kong masyadong mababaw ang reason ko pero yun talaga ang nararamdaman ko ngayon eh.

“Oreo?”

Pumasok siya sa kwarto ko, kaya naman napa-atras naman ako.

“ahhh..ano.. salamat na sa bracelet, sige na matutulog na ako. Diba yun naman ang sinabi mo?”

“hindi mo talaga nagustuhan no? sana pala yung sinuggest nalang ni Claire ang binili ko, kasi baka magustuhan mo pa yun.”

“huh?”

“ganito kasi yan, yang bracelet na hawak mo, yan talaga ang type ko tapos may ibinigay naman si Claire. Eh sa hindi ko nagustuhan eh, kaya eto nalang ang binili ko. Sumakit pa ulo ko diyan para makasigurado na magugustuhan mo yan.”

“gusto ko ‘to! Gustong-gusto! Pramis!!”

“weh?” sinirado niya ang pintuan, tapos lumakad papalapit sa akin.

Dug.dug

( parang 548 HEARTBEATS lang ah! Haha =D )

“OO NGA!”

Hinawakan niya ang pisngi ko,

“nagseselos ka ba, huh? Oreo?”

Patay >.<

Hinalikan niya ang pisngi ko.

“You don’t have to be, I like you, remember?”

Yun nga eh, gusto mo lang ako, hindi mo ako mahal.

Then he kissed me.

Tapos pinatay niya ang ilaw while leading me to my bed.

---

“Hiro, i-I’m still a virgin.” I said between our kisses.

“don’t worry, this is also will be my first time, and I’ll try to be gentle enough to not hurt you”

This is it.

We’ve done it, until we reached our limits.