Chapter 2

Chapter 2:

“STOP  THIS  NONSENSE  RIGHT  NOW!”  aniya  ng  isang  babaeng  nasa mid  40’s  Kahit  na  may  gulang  na  ito,  kung  tutuusin  meron  pa  rin  itong  tinatago  na kagandahan.  Nakapang-business woman  attire  siya  at  nakasuot  ng  4 inch  stilleto’s.  Nasa  likod  nito  ang  tatlong  machong  mga  lalake, na  handa  ng  pumatay  ng  tao  sa  mga  itsura  nila.
“Juri-san  nani  kore?[Juri  what  is  this?]” tanong  ng  babae   kay  Juri.
“Ma…”  sagot  ni  Juri  na  halatang  may  pag-aalala  sa  kanyang  boses.
“Hoy!  ‘di  namin  maintidihan  ang  sinasabi  mo!”  sabi  ng  lalaking  nakahandusay  na  sa  sahig.
“Pasensya  na  po  sa  nangyari  rito, para  hindi  na  maka-cause  pa  ng  gulo  ang  lalakeng  ‘to  dadalhin  na  naming  siya  sa  police  station” sabi  ng  mama  ni  Juri,  at  dinala  na  ng  mga  bodyguard  ng  mama  niya  ang  lalake.
“you  two!”  tinuro  niya  sila  Juri  at  Dave. “come  with  me”  lumakad  na  ang  mama  ni  Juri  na  parang  nasa  catwalk  at  rumarampa.  Pumunta  sila  sa  office  nito,  malawak  yun,  color  white  and gold  ang  motif  kaya  malinis  tingnan.  May  isang  mesa  at  master’s  chair  at  apat  na  single’s  couch  sa  harap  na  mesa. Umupo  si  Juri  sa  right  side  na  chair, tumabi  naman  sa  kanya  si  Dave.Umupo  na  rin  ang  mama  niya.
“what’s  that  ruckus  all  about?” tanong  ng  mama  niya  sa  kanya
“yung  lalake  kasi  hinarang  yung  dadaanan  ko  tapos  nahulog  ang  mga  dala  ko”katwiran  ni  Juri
“do  you  know  costumers  are  always  right?” 
“right?  Right?!  Kung  right  siya.  Left  ako?  Ganun? If  that  man  was right, where’s  my  right?  Alam  naman  ng  lahat  na  siya  yung  may  kasalanan, ‘di  ako.  Tapos  siya  pa  yung  kakampihan  mo,  wala  nga  sa  tamang  isip  niya  yung  lalakeng  yun  tapos  tama  pa  siya.  MAN!  WHERE’S  THE   JUSTICE!”  tuloy-tuloy  na  sabi  ni  Juri.  Nagulat  naman  si  Dave  sa  sinabi  ni  Juri.
“Damare![shut  up]  ayan  naman  yang  litanya  mo, ok  fine!  Right  ka  na.” asik  ng  mama  ni  Juri  sa  kanya.
“By  the  way,  I’m  Ikeyamada  Go  the  mother  of  this  child”  tumayo  si  Go  at  inabot  ang  kamay  niya  kay  Dave.
“grabe  ang  anak  na  pala  ngayon  ang  nag-lilitanya  sa  mama  niya,  sira  na  talaga  ang  mundo.  Climate  Change,  nararamdaman  na  talaga  kita”  isip  ni  Dave.
“Ako  naman  po  si  Dave.  Park  Jung  Min,  but  Dave  is  my  english  name.” nakipag-shake  hands  din  siya  sa  mama  ni  Juri.
“salamat  ha.  Tinulungan  mo  etong  anak  ko   kanina,  actually  kaya  naman  niya  ang  sarili  niya  kaya  lang  babae  siya  kaya  ang  sagwa  tingnan  kung  siya  yung  makikipag-suntukan  sa  boy  kanina”
“ok  lang  po  yun  actually, bo—“
“Friend  ko  po  siya  ma.”  Hinarangan  ni  Juri  ang  sasabihin  sana  ni  Dave
“Friend?  Ok.  Basta, thank  you  dear.”  Sabi  ni  Go  kay  Dave.
“Ma, ihahatid  ko  lang  po  siya  sa  labas”  Itinulak  ni  Juri  si  Dave  para  lumakad  ito  palabas.
“ok.”  Sagot  naman  ni  Go.

Naglakad  sila  Juri  at Dave papunta  sa  train  station  o  MRT  kung  tawagin.
“ang  lakas  mo  pala” sabi  ni  Dave
“huh?”
“Isang  sampal  lang  yung  ginawa  mo  pero  tanggal  agad  yung  ngipin  ng  lalakeng  yun.” Aniya  ni  Dave  na  may  pagmamangha  sa  mga  mata
“Ah yun  ba? Marunong  kasi  akong  mag  aikaido  kaya  yun, malakas  ako  kaysa  normal  na  babae”
“Aikaido?? Ano  yun?”
“Yung  kapatid  na  taekwondo  na  pinsan  ng  judo” paliwanag  ni  Juri
“Ahh”tangu-tangong  sagot  ni  Dave   na  natutuwa  kay  Juri,  may  kapatid  at  pinsan  pa  siyang  nalalaman. “kung anu-ano  lang  talaga  ang  pinag-sasabi  nito” aniya  sa  sarili.
“Ba’t  ka  naman  nag-aral  nun?” tanong  ni  Dave
“Kelangan  eh,  kasi  walang  magpoprotekta  sa  akin  kung  nasa  panganib  ako.  Wala  na  kasi  si  papa  kaya  kailangan  kong  maging  malakas.” Nakayukong  sagot  ni  Juri
“Saan  pala  ang  papa mo?”
“Patay  na…”  nagulat  si  Dave  sa  sagot  ni  Juri “namatay  siya  sa  isang  car  accident”  patuloy  ni  Juri.
“sorry” sabi  ni  Dave
“Ok  lang  yun,”  Nag  smile  ng  kaunti  si  Juri  pero  mapait.
“Pero  lumaki  ka  pa  rin  na  walang  ama” 
“Ano  ka  ba  napaka-emo  mo  naman.  Di  bagay  sa  ‘yo”  humagikgik  ng kaunti  si  Juri.Hinawakan  ni  Dave  ang  kamay  ni  Juri,  napatingin  naman  si  Juri  sa  kanya. “Ba’t  parang  may  music  ngayon  na  tumutugtog  sa  isip  ko.  It’s  a  very  sweet  song.”  Napangiti  lang  si  Juri  at  nagpatuloy  na  sila  sa  paglalakad.  Dumating  na  sila  sa  tapat  ng  train  station  at  nagpaalam  na  isa’t  isa.


KINABUKASAN  pumasok  na  si  Juri  sa  skwelahan  dala-dala  ang  mga  libro   na  binigay  ni  Dave  para  sagutan  niya. Natapos  na  niya  yaon  at  balak  na  sana  niya  itong  ibigay  kay  Dave.Biglang  tumunog  ang  cellphone  ni  Juri.  6:30  AM  pa  lang  pero  may  tumatawag  na  sa  kanya.  Tiningnan  ni  Juri  kung  sino  iyon  ,si  Dave.Sasagutin  na  sana  ni  Juri  ang  cellphone  niya  ng  biglang  huminto  naman  ang  pag-ring  nito.Hindi  natagalan  may  nag  text  sa  kanya, si  Dave  ulit.
“Wer  na  buh  u? (“,)” aniya  ni  Dave  sa  text.
“Nasa  classrum q. y? (‘.’)?” reply  naman  ni  Juri
“punta  u  de2  sa  ruf  tap  merun  aq  pk8a  seu : D”nagtataka  si  Juri  sa  sinabi  nito. Pumunta  siya  sa  roof  top  kagaya  ng  sabi  nito. Dala-dala  rin  ni  Juri  ang  mga  libro  in case  na  ito  pala  ang  kailangan  nito.Nang  makarating  na  siya,  biglang  may   humalbot  sa  kanya. Nagulat  naman  si  Juri,  namalayan  na  lang  niya  na  nasa  loob  na  siya  ng  isang  kwarto,  madilim  yun  at  halatang  hindi  na  masyadong  ginagamit.
“Sino  ka  bah?!” ani  ni  Juri   na  halatang  iritado  sa  boses. Biglang  may  nag-on  ng  mga  ilaw  at  nakitang  si  Dave  lang  pala  iyon.
“Ano  ba  kailangan  mo?” Kalmadong  tanong  Juri.
“Tanggalin  mo  yang  glasses  at  braces  mo. Pati  yang  buhok  mo  ayusin  mo  rin…”biglang  napa-isip  si  Dave “ai.. ‘wag  na  lang.”
“Labo  mo.” Nakakunot  ang  kilay  ni  Juri  ng  sinabi  niya  ito. Napabuntong-hininga  si  Dave. Ngumiti  siya “huwag  kang  pumasok  ng  klase  ngayong  araw  ha.”
“ANO?! ARE  YOU  INSANE?!  BAKA! [IDIOT!] at  ano  naman  ang  gagawin  ko  na  kailangan  pang  ipagpaliban  ang  pag-aaral  ko  ngayon,  hah?” asik  niya  kay  Dave  na  may kasama  pang  taas-kilay.
“array!  Sakit  ng  tenga  ko! Parang  lalabas  lahat  ng  earwax  ko  sa  lakas  ng  boses mo. Pwede  hinaan  mo  lang? baka  may  makarinig  eh…..  pero  ok  lang  iisipin  siguro  nila  na  nagl-lq  lng  tayo.” Meron  pilyong  ngiti  sa  mga  labi  nito  habang  sinasabi  ito.
“EWW!!” bumuntong  hininga  si  Juri “ano  ba  kasi  kailangan  mo? Yung mga  libro  mo,  nahulog  ata  nung  bigla  mo  akong  halbutin. Tapos  ko  nang  sagutan” kalmadong  sagot  ni  Juri
“ahw, Thank you” nag-smile  si  Dave  sa  kanya, iba  yun  sa  mga  smile  na  nakikita  na  sa  kanya  araw-araw. It was  sweet  and  looked  like  it  really  came  from  the  heart “gwapo  ka  palang  hinayupak  ka”  aniya  ni  Juri  sa  sarili.  Ngayon  lang  talaga  niya  napatunayan  sa  sarili  niya  na  Dave  ay  isang  lalakeng  may  mukhang  hindi  mo  basta-basta  makikita  sa  paligid. Maganda  ang  hugis  ng  mata  nito, kung  nag-sasalita  ito  ang  mata  naman  niya  ay  ngumingiti, matangos  ang  ilong  tamang-tama  sa  mukha  niya.  Ang  mga  labi  naman  nito, maninipis  pero  gugustuhin  mong  halikan. “wait!  Halikan!  Yuck!!”  aniya  ni Juri  sa  sarili. Naka  pony-tail  ng  kaunti  ang  buhok  ni  Dave  at  meron  siyang  bangs  na  bagay  sa  kanya, parang  kamukha  niya  yung  mga  artista  sa  Korea, na  si  Park  Jung  Su.
“Nakakatitig  ka  ata  ng  matagal  sa  akin?” napukaw  si  Juri  sa  mga  iniisip  niya.
“hah?! Wala!! Ano  ba  kasi  kailangan  mo  sa  akin?”
“balak  ko  kasi  mag-date  tayo  ngayon, ayaw  mo  ata.”tumingin  sa ibang  dereksyon  si  Dave  habang  ang  mga  kamay  niya  ay  nasa  ulo  niya.
“siyempre… ayaw  ko.  May  klase  tayo  ngayon  at  tsaka  date?!  Para  saan  naman  yun?  ‘di  mo  naman  ako  totoong  girlfriend.”napatingin  sa  kanya  si  Dave  sa  kanya, unti-unting  inilapit  ni  Dave  ang  mukha  niya  kay  Juri.  Si  Juri  naman  napa-atras  sa  ginawa  ni  Dave ngunit  naabot  na  niya  ang  ding-ding  kaya  wala  na  siyang  ma-atrasan pa. Tinibayan  ni  Juri  ang  loob,  hindi  siya  natinag  sa  ginawa  sa  kanya  ni  Dave. Sinuklian  niya  ito  ng  matatalim  na  tingin.
“Ikeyamada  Juri, remember  this. YOU  ARE  MY  GIRL… FRIEND” hinalikan   ni  Dave  ang  pisngi  ni  Juri. Nagulat  naman  si  Juri  sa  ginawa  ni  Dave  pero  hindi  niya  pinahalata  yun.Bumilis  ang  pintig  ng  kanyang  puso, hanggang  ngayon  tinitingnan  pa  rin  ni  Dave  sa  Juri  ng  mata  sa  mata.  Masyadong malapit  pa  rin  ang  kanilang  mga  mukha. Parang  sasabog  na  ang puso  ni  Juri  buti  na  lang  may  pumasok  sa  silid.  Si  Mr. Dulaogin  ang  school  maintenance  nila. Napatingin  silang  dalawa  kay  Mr.  Dulaogin
“ang  aga-aga  may  nangyayaring  himala, mga  bata  talaga  ngayon” umiling-iling  si  Mr. Dulaogin, kinuha  niya  ang  isang  walis  at  dustpan “sige, una  na  ako  sa  inyo, bahala  kayo sa  buhay  niyo”  Umalis  na  si  Mr. Dulaogin. Natigilan  si  Juri, tumingin  ulit  siya  kay  Dave, mabuti  na  lang  at  malayo  na ito  sa  kanya.
“a-aalis  na  ako.” Lalakad  na  sana  si  Juri  ng  pigilan  siya  ni  Dave.
“ ‘di  ba  talaga  pwede?” tanong  nito
“ang  ano?” sagot  naman ni  Juri.
“na  mag-date  tayo. Kahit  minsan  lang.please” Parang  puppy  ang  mukha  ngayon ni Dave.
“Kung  libre  ako, bye.”  Umalis  na  si  Juri  ng  tuluyan.


HUMIGA  na  si  Juri  sa  kanyang  kama, dala-dala  ang  kanyang  diary. Kailangan  kasi  niyang  mag-sulat  doon  roon  isa  yun  sa  utos  ng mama  niya. Hindi  niya  alam  ang  dahilan  kung  bakit  siya  pinapasulat  dito, pero  kahit  ano  pa  yun   nag-eenjoy  siya  sa  pag-susulat  doon.

Dear  diary,
           August  21 na  ngayon.  Ang  dali  lang  ng  panahon, parang  kahapon  pasukan pa lang  pero  ngayon  nasa  kalagitnaan  na  kami  ng  klase. Masyadong  maraming  assignments  at  may  mga  asungot  rin  sa  school. Hanggang  ngayon  hindi  ko  pa rin  nasasagot  ang  mga  tanong  na  nasa  isip  ko, kagaya  ng  kung  bakit  kailangan  kong  mag-disguise  pag papasok  ako  sa  school, pero  hindi  yun  kailangan  kapag  nasa  work  ako. Kung   bakit  ako  pinapasulat  ako  dito  ni  mama, pero  ok  lang   nag-eenjoy  naman  ako  eh. Hehe.  So, what  really  happened  today  is  a  thing  I  really  don’t  understand.  Bigla  na  lang  siya  nag-yaya  ng  date. Umandar  naman  yung  puso  ko, heto  na  naman  siya  nagbebeat  ng  fast. Nang  dahil  sa  lalakeng  yun, para  sasabog  ang  puso  ko. Since  ng  nakilala  ko  siya.  ‘di  ko   naman  alam  kong  bakit.  Basta  ganito  lang  ‘to,  in  love  na  ba  ako?  ‘di  ko  alam.  Naiirita  naman  ako  palagi  kung  nandun  siya  sa  paligid  ko.  Pero  parang  may  kulang  kapag  wala  naman  siya.  May  problema  lang  siguro  ang  hypothalamus  ko  kaya  ganito  ang  nararamdaman  ko  ngayon. HAY!! Ewan… Park  Jung  Min[dave] ano  ka  ba  kasi, hindi  ko  na  alam  kung  ano  ang gagawin  ko  sa’yo?!  Eh, siya  kaya?  May  nararamdaman  kaya  siya  sa  akin?  Teka?!  Bakit ko  tinatanong  to  sa  sarili  ko?  Wala  akong  paki-alam  kung  may  gusto  siya  sa  iba.

“wala  nga  ba?!”  aniya  ni  Juri  sa  kanyang  sarili

Siguro  meron, pero  dahil  sa  curiosity  yun  noh.  Ewan.  Goodnight!!  Patuloy  nito sa  pagsulat  sa  kanyang  diary.
Biglang  nag-beep  ang  cellphone  ni  Juri. Tiningnan  niya  kung sino  yun.  Si  Dave.
“kailan  ba  u  libreh??”  aniya  nito  sa  text
“di  ko  alam. Bc  person  aq  eh.” Reply  naman  ni  Juri.
“ganun  buh?  Basta  sbhan  mo  aq  huh  kng  kailan  u  libre? Good  night. GBU! SD! TCO!”sagot  naman  ni  Dave  sa  kanya.
“baliw  talaga  tong  lalakeng  ‘to” ‘di  niya  alam  kung  matutuwa o  maiirita  siya sa  dami  buh  naman  ng  shortcut  na  nilagay  ni  Dave  sa  text  niya. “mild  jejemon  siguro  ‘to” aniya  sa  sarili, hindi  kasi  niya  masyadong  naiintindihan  ang  mga  shortcut  sa  text  messages.
“ano  yung  SD?”  reply  niya  dito. GBU  at  TCO lang  ang  alam  niya  rito. 
“HAHAHAHHA =D d  mo  pala  alam un??   Anu kbuh  huh??  Syempre  SWEET DREAMS. Tsk  tsk  tsk  >_< V” reply  nito  sa  text  niya.
“Ewan  ko  sa’yo  hmmp!!! AMP  ka!!” sigaw  niya  sa  cellphone   niya  na  parang  ito  si  Dave. “Makatulog  na  nga” 


NANG pagsapit  ng  umaga,  inihanda  na  ni  Dave  ang  kanyang  gamit  para  sa   skwelahan,  hindi  matanggal-tangal  ang  ngiti  sa  mga labi   niya.  Parang  nakamighty  bond  yun. Para  siyang  baliw, ‘di  nga  niya  alam  kung  bakit  siya  ngumingiti  ngayon, basta  naiisip  niya  si  Juri  nakakangiti  siya  na  parang  baliw. Pero  kasiyahan  man  ang  nararamdaman  niya  ngayon,  meron  pa  rin siyang  pangamba. Naniniwala  kasi  siya  sa  kasabihang “pagkatapos  ng  kaligayahan  ay  kalungkutan”  ni  hindi  niya  alam  kung  sino  ay  may  sabi  nun  sa  kanya  o  kung  sino  ang  nagpasimuno  ng  mahiwagang  sentence  na  yun.  Pero  kung  iisipin  totoo  naman  din  yun  kaya  naniniwala  siya  rito.
“ang  aga  mo  na  yata  kung  pumasok  sa  school  ngayon”  nilingon  niya  ang  boses  ng  nagsabi  nun. Ang  umma[mama]  niya  pala.
“UMMA!!”  sumaya  ang  mukha  ni  Dave, ilang  months  din  na  hindi  sila  nagkita  ng  umma  niya.
“How’s  korea?” tanong  ni  Dave  sa  kanyang  ina.
“Fine, maraming  upcoming  shows  ang  mga  idol  ko”  Kpop  lover  kasi  ang  umma  ni  Dave, kahit  medyo   may  edad  na  hindi  pa  rin  ito  nawawala  sa  trend  ng  panahon. Dave’s  mom  was  young  at  heart  and  her  looks.
“Anong  nagyari  sa’yo? ‘di  ba  nung  last  kita  binisita  dito  sa  bahay  mo  eh, mga  ganitong  oras  ay  tulog  ka  pa. Imagine  it’s  only  6  o’clock  in  the  morning  pero  heto  ka  at  bihis  na  bihis  para  sa   school.  Dati  rati  halos  malate  ka  na  kung  pumasok  sa  skwelahan  mo. Did  I  miss  something? Or  natuto  ka  na  bang  talagang  pahalagahan  ang  pag-aaral  mo?”
“Umma, people  change.”  Isang  ngiti  ang  binigay  niya  sa  kanyang  ina. “I better  go  now, annyeong!!” nag wave  ng  bye  si  Dave  sa  kanyang  umma  at  pumunta  na  si  Dave  sa  kanyang  skwelahan.



NATULALA  si  Juri  pagdating  niya  sa  skwelahan,   umaalingaw-ngaw  pa  rin  sa  kanyang  isip  ang  sinabi  ng  kanyang  okasan.
“Yung  Dave  na  yun,  friend  mo  siya  di  ba? Tanong  ng  okasan  niya  sa kanya.
“opo”sagot  ni  Juri
“ibig  sabihin  nag-aaral  rin  siya  sa  school  niyo. Paano  niya  nalaman  ang  sekreto  mo  ha?” napakatalino  pa  rin  ng  okasan  niya, alam  nito  na  wala  siyang  mga  kaibigan  na  galing  sa  skwelahan  niya.Si Mila lang.  Nakarandam  ng  pangamba  si  Juri.
“Kasi  po..”  hindi  alam  ni  Juri  kung  ano  ang sasabihin  niya.
“Gusto  ko  layuan  mo  siya”
“ano  po?”
“layuan  mo  siya, parang  may  gusto  sa’yo  yung  lalakeng  yun, ikaw  naman  hinahayaan  mo  siya  na  magkagusto  sa  iyo. Di  ba  usapan  natin  walang  boyfriend-boyfriend  until  I  say  so.” Nag-nod  lang  si  Juri  sa  mga  sinabi  ng  kanyang  okasan.
“ayaw  kong  makikipagkita  ka  pa  sa  lalakeng  yun, baka  mamaya  malaman  na  ng  buong  mundo  na  sa  murang  edad  mo  pa  lang  nagtatrabaho  ka  na  sa  isang  bar. NO  LOVE  WHEN  YOU  ARE  STILL  STUDYING OK?”

Hindi  pa  rin  makapaniwala  si  Juri  sa  sinabi  ng  kanyang  ina,  ang wais-wais  talaga  nito, she  knows  every  person  well. “bakit  ngayon  pa?  bakit?  Na  kung  kailan  interesado  ako  kay  Dave.  Mali  naman  si  okasan  eh, wala  naman  gusto sa  akin  si  Dave. Ata.”  Isip  ni  Juri. Pero  tama  ang  mama  niya, kailangan  layuan  na  niya  si  Dave  kung  ayaw  niyang  malaman  ng  iba  ang  sekreto  niya. Pero  bakit  ganun  na  lang  ka  over-protective  sa  kanya  ang  kanyang  ina  sa  kanya? Nadagdagan  na  naman  ng  tanong  ang  isip  niya. Kailan  ba  niya  ito  masasagot?
“hoi! Ba’t natulala  ka?” natinag  siya  sa  ginawa  sa  kanya  ni  Mila, akalain  mo  ba  naman  na  tutusukin  nito  ang  pwet  niya.
“ano  ba?  Masakit  ha.!” Pa-cute  na  pagtatampo  niya.
“samahan  mo  ako  sa  CR. Please.”
“ok.”  Pumunta  sila  sa  Girl’s  CR. Samantalang  naglalakad  sila, nakita  nila  ang  grupo  ni  Dave, kasama  nito  ang  co-players  niya  sa  Basketball at  si  Allen. Nakatingin  sa  kanya  si  Dave, nakangiti  ito. Parang  magm-melt  siya  sa  ginawa  ni  Dave “stop  it! This  is   not  right!”  saway  niya  sa  kanyang  sarili.
“Yung  BF  mo  oh”  Untag  sa  kanya  ni  Mila.
“Hindi  ko  siya  BF” lumakad  si  Juri, malapit  na  siya  sa  CR  ng  nilapitan  siya  ni  Dave.
“Hi”  bati  nito.  Hindi  niya  pinansin  ito  at  tumuloy  na  sa  pagpasok  sa  CR, sumunod  din  naman  sa  kanya  si  Mila
“LQ?” tanong  ni  Mila
“anong  LQ?  Di  kami   lovers  kaya  Malabo yang  LQ-LQ  na  yan.”
“ang  labo  mo, di   ba  inanounce  nga  niya  na  GF  ka  niya,  havey  na  havey  pa  naman  si  Dave  sa  akin  pari  maging  BF  mo” Lumalabas  na  naman  ang  bading  na  accent  ni  Mila, palibhasa  lumaki  sa  lugar  na  95% ang  mga  babae  at  binabae.
“eww. STFU!”
“OMG!!  Ano  ba  kasi  nangyari  at  iniiwasan  mo  siya?”
“basta!  Kailangan  talaga, and  besides  para  matigil  na  ang  lahat. Period, tapos, end.”
“’di  kita  maintindihan  friend..”
“pumasok  na  nga  tayo, math  pa  naman  yung  una  natin”


“ANONG  nangyari  sa  babaeng  yun? Naging  snob  bigla.”
“Baka  sakit  ng  babae  buwan  buwan.”  Sagot  ni  Allen
“imposible, iba  eh” aniya  ni  Dave
“ikaw  naman  kasi  bro, sa  dami-dami  ng  isda  sa  dagat  yung  janitor  fish  pa  ang  napili  mo”  nagtawanan  lahat  ng  team mates  niya.
“Akala  niyo  lang  yun. At  tsaka  ‘wag  niyo  siya  pagsasalitaan  ng  ganyan  ang  babe  ko.” Galit  na  sabi  ni  Dave.
“aba!  Cheesy  mo  ha”  aniya  ni  Bryan
“right!” sangayon  naman  ni  Joseph
“pag-ibig  nga  naman, mahiwaga  ka  talaga”  isang  makata  ngunit  biro  na  sabi  ni  Andrew.
“ewan  ko  sa  inyo”  umalis  na  si  Dave  at  iniwanan  ang  mga  kasamahan  niya. Pinabayaan  niya  lang  na  pangit  sa  paningin  nila  si  Juri  baka  kasi  kung  malaman  nila  kung  gaano  kaganda  ito  ay  ligawan  nila  si  Juri.
Pumunta si  Dave  sa  classroom  nila  Juri,  nagtilian  naman  ang  mga  babae  pagkakita  sa  kanya. Nilapitan  niya  si  Juri.
“Anong  ginagawa  mo  rito?” tanong  ni  Juri.
“mag-usap  tayo.”
“outsiders  are  not  allowed  to  enter  this  room.” Coldly Juri  said.
“bawal  ba  ako  dito?” tinanong  ni  Dave  ang   mga  babaeng  kanina  pa  nakatingin  sa   kanya.
“Hindi. Ok  lang  basta  ikaw.” Sabi  ng  isang  babae.
“Mag-usap  tayo  please” sabi  ni  Dave.
“Nag-uusap  na  tayo  can’t you  see?”  iniayos  ni  Juri  ang  kanyang  glasses  habang  siya  ang  nagsasalita.
“I  mean. I want  to  talk   to  you  in  private.” Dave  grabbed  Juri’s  hands  and  brought  her  to  the  school  secret  garden, actually  hindi  secret  yun  pero  nakatago  kasi  ang  garden  sa  likod  ng  skwelahan  at  mahirap  ito  makita  kaya  tinawag  ito  na  Secret  Garden. Puno  iyon  ng  iba’t ibang  klaseng  bulaklak  at  puno, meron  din  iyong  lake  na  malinis  at  halatang  inaalagaan  ang  lugar  ng  mabuti. Sa  harap  ng  lake  sila  nag-usap  ni  Juri.
“Talk” aniya  ni  Juri  na  sobrang  cold  sa  pagsasalita. “malapit ng  mag-bell  kaya  bilisan  mo.” Patuloy  nito
“ano  bang  nangyari  sa’yo?” tanong  ni  Dave.
“wala” sagot  ni  Juri “pwede ba  humiling  ng  isang  bagay  sa  iyo?”Hindi  umimik  si  Dave. “layuan  mo  na  ako  please. Ayaw  ko  ng  gulo  I  want  my  life  peaceful kaya  stay  away  from  me.”  Pagkatapos  sabihin  iyon  ni  Juri  umalis  na  siya  at  nag-walkout. Naiwan  si  Dave  na  nakatingin  lang  kay  Juri  na  lumalakad  palayo.


INIHATID  na  ni  Juri  ang  mga  orders  sa  table  na  nag-order  nito. Pagod  na  pagod  na  siya,  marami  kasing  tao  na  dumating  sa  bar  kasi  weekend lalo  na  pag 9 pm na.  Sabi  kasi  ng  mama  niya  na  kailangan  niyang  mag-trabaho  para  matuto  siya  sa  buhay,  tama  naman  ang  point  of  view  nito  kaya  sinunod  niya  iyon. Mothers knows best  ika  nga. Napatingin  si  Juri  sa  labas  ng  glass  window, umuulan  pala.  Malakas  iyon, meron  kasing  ITCZ  kaya  umuulan  ng  ganoong  kalakas.
“Ma’am  may  naghahanap  po  sa  inyo”  aniya  ng  bodyguard  nila
“sino?” tanong  ni  Juri
“yung  kaibigan  daw  ninyo, yung  tumulong  po  sa  inyo  sa  lasing na  lalake.”
“Si Dave?” naalala  niya  ang  sinabi  ng  kanyang  ina “huwag  mong  papasukin  hah.  Baka  magalit  si  okasan.”
“opo”  umalis  na  ang  guard. Gusto  sana  niyang  makita  si  Dave, there’s  just  this feeling  that’s  pushing  her  to  but  she  can’t. Ayaw  niyang  masira  ang  relasyon  nila  ng  kanilang  ina, strikta  man  ito, ito  lang  ang  nag-iisa  na  pamilya  niya  at  ina  sa  buong  mundo. Mahal  niya  ang  kanyang  ina  kaya  ayaw  niya  itong  saktan.

Tapos  na  ang  shift  ni  Juri, alas-dose  na  nang  gabi, umaambon  pa  rin  sa  labas  pero  hindi  na  iyon  kasing  lakas  kaninang  mga  9:30.
Lumakad  siya  paalis  ng  dressing  room, nag-paalam  na  rin  siya  sa  mga  kasamahan  niya. Wala ang  mama  niya  kaya  wala  siyang  makakasabay  ngayon, meron  kasi  itong  kameeting  na  hapon. Ang  alam  niya  magpapatayo  raw  ng  bar  ang  kanyang  ina  sa   Japan kaya  naging  busy  ito  nitong  mga  nakaraang  araw. Suot-suot  niya  ang  isang  short  at  jacket  sa  loob  nun  ay  isang  black  na  tube, naka-lugay  ang  buhok  niya  at  hindi  pa  niya  tinatanggal  ang  eyeliner  niya, nagmukha  tuloy  siyang  model  sa  get  up  niyang  iyon. Huminto  na  ang  ulan  ng  lumabas  siya  sa  bar  nila,tumingin siya  sa  relo  niya. 12:10 am  na. Inaantok  na  siya, kaya  balak  niyang  matulog  whole  day, wala  naman  kasing  klase  bukas.  Nabigla  siya  sa  nakita  ng  binuksan  niya  nag  pinto. Si Dave, basang-basa  ito, ang  akala  niya  umalis  na  ito  kanina  pa  pero  nandun  pa  rin  ito na parang  basang sisiw  na  hinihintay  ang  kanyang  ina.  Tiningnan  siya  nito, parang  mababaliw  siya, masyadong  malakas  ang  pump  ng  heart  niya. Kinabahan  siya, pero  kailangan  niyang  lumayo  rito. Napili  ni  Juri  na  hindi  pansinin  si  Dave  at  lumakad  siya  ng  mabilis.
“wait”  hinawakan  ni  Dave  ang  kamay  ni  Juri, parang  may  kuryente  na  bumalot sa  kanyang  katawan sa  nangyaring  yun. Naramdaman  ni  Juri  ang  mainit  na  basa  na  kamay  ni  Dave.
“Bitiwan  mo  ako” nabawi  ni  Juri  ang  kanyang  kamay  at  kumaripas  siya  ng  takbo  kahit  na  naka-high  heels  siya. Hinabol  naman  siya  ni  Dave, tumatakbo  rin  ito   halos  maabutan  na  siya. Naka-abot  si  Juri  sa  isang  side-walk  na  meron  waiting  shed  sa  dulo  at  meron  bakal  na  fence  sa  gilid  nito.  Naisipang  tanggalin  ni  Juri  ang  kanyang  heels  kasi  masakit  na  ang  mga  paa  niya.
“Juri!!” sigaw  ni  Dave. Nagmamadali  naman  siyang  kunin  ang  kayang  heels  at  kumaripas  ulit  ng  takbo, pero  naabutan  siya  ni  Dave  at  sapilitan  siyang  isandal  sa  bakal  na  fence  sa  gilid  ng  sidewalk.
“Ano  bang  problema  mo?”aniya  ni  Dave  na  namumula  ang mga mata.
“wala  akong  problema.”  Sagot  niya  rito  na  pilit  kinukuha  ang  mga  kamay  na  hinahawakan  ng  matindi  ni  Dave. “biti—wan mo  ako”  hirap  siya  sa  pagsasalita  kasi  kinakapos  na  siya  ng  hininga.
“Alam  mo  bang  3  hours  akong  naghintay  sa’yo  sa  labas, at  umuulan  pa  nun. Ano  ba  kasing  nangyari  sa’yo”
“Sinabi  ko  ba  na  intayin  mo  ako?  Hindi  di  ba  kaya  hindi  ko  kasalanan  yun” asik  niya  kay  Dave. “kaya  pwede  ba  bitiwan  mo  ako!” sigaw  ni  Juri  kay  Dave.
“ayoko.”  Sagot  ni  Dave
“bitaw!!”sabi  ulit  ni  Juri
“ayoko  ko  nga  sabi!!  Ang  kulit  mo!!”
“ako  pa  ngayon  yung  makulit  na  ikaw  naman  ‘tong  nangungulit.Ayaw  na  kitang  makita  kaya  pwede  ba?!” mangiyak-ngiyak  na  sabi  ni  Juri
“SHUT  UP!!” biglang  hinalikan  ni  Dave  si  Juri. Nagulat  naman  si  Juri  sa  mga  nangyari. Bumitaw  na  si  Dave  mula  sa  pagkakahalik  sa  kanya  at  bigla  itong  nahimatay.
“ DAVE!!”  sigaw  ni  Juri