Chapter 7

Chapter 7:


“Daniel, kilala  mo  ba  si  Sir  Dave?”  tanong  ni  Juri.
“ oo,  he’s  our  schoolmate.  Nung  highschool  pa  tayo.”
“ba’t  wala  akong  maalala  tungkol  sa  kanya?”
“you  don’t  have  to  remember  him.  Sa  present  mo  na  lang  pagtuunan  ng  pansin  ang  lahat. ‘wag  sa  past.” Huminto  na  ang  kotse,  nag-smack  ng  halik  sila  Juri  at  Daniel  tapos  bumaba  na  si  Juri.
“ bye”  sabi  ni Daniel. Nag-wave  lang  si  Juri  tapos  umalis  na  ang  sasakyan  ni  Daniel.
Bago  pa  man  makatulog  si  Juri,  nag-sulat  muna  siya  sa  kanyang  diary.

Dear  diary,

These  past  few  days,  may  napapaniginipan  akong  boy.  Hindi  ko  maclear  yung  mukha  niya. Pero  feeling  ko  kilala  na  kilala  ko  yung  boy  na  yun. Ang  weird  ko  ngayon,  hindi  ko  maintindihan  yung  sarili  ko.  Nung  nakita  ko  kasi  yung  girlfriend  ng  boss ko  parang  sumikip  yung  dibdib  ko. Parang  gusto  kong  agawin  yung  boss  ko  sa  kanya.  When  I  met  my  boss  naman, parang  bumilis  yung  pagtibok  ng  puso  ko.  It  felt  that  it  will  explode  anytime.  Yung  mata  ko,  gusto  lumuha  nung  nakita  ko  siya.  Pero  di  ko  naman  alam  kung  bakit. Bakit  ba? dapat  si  Daniel  lang  yung  iniisip  ko  hindi  si  Sir  Dave. Si  Daniel  yung  boyfriend  ko  di  ‘ba?.  But  Dave  Park,  he  really  is  so  familiar. pero  hindi  ko  talaga  siya  matandaan. 
Ano  ba  to?  Nagiging  paranoid  na  siguro  ako.  Ewan.  Basta  I  will  do  my  best  sa  work  nalang.  Para  hindi  ako  ma-fire  sa  trabaho.  It’s  my  first  work,  here  in  Phillipines.  I  guess? 
Basta!  Gambarro!


Kinabukasan  nag-krus  ang  landas  nila  Mila  at  Dave.
“Mila..”  ani  ni  Dave. Napatitig  lang  si  Mila  sa  kanya,  at  aktong  aalis  ito.  Hinawakan  ni  Dave  ang  kamay  ni  Mila  upang  hindi  ito  maka-alis.
“ can  we  talk?  Please..”  sumamo  ni  Dave.  Ang  dami-daming  katanungan  sa  isip  ni  Dave.  Kaya  if  possible,  sana  meron  makasagot  nito.
Nag-nod  si  Mila,  at  pumunta  sila  sa  isang  restaurant.  Doon  sila  nag-usap.
“Anong  nangyari  kay  Juri…  bakit?..”  ani  ni  Dave.
“ Dave,  I’m  sorry  to  tell  this  to  you.  pero  hindi  ka  na  talaga  maalala  pa  ni  Juri.”  Hinawakan  ni  Mila   ang  kamay  ni  Dave.
“pero.. bakit.. galit  ba  talaga  siya  sa  akin.. wala  naman  akong  ginawang  masama  sa  kanya,  di  ‘ba?”  ani  ni  Dave.
“ Juri  has.. Juri  has..”  biglang  tumulo  ang  luha  ni  Mila.
“ Mila  tell  me  please.. I  want  an  answer  to  ALL  my  questions.”
“ Si  Juri,  meron  siyang  alziemers. Every  5  years  makakalimutan  niya  ang  lahat  ng  pangyayari  sa  kanya. Last  year,  hinimatay  siya.  Paggising  niya  nakalimutan  niya  lahat  except  nung  mga  5-10  years  old  siya. Nandun  pa  yung  memories  niya  hanggang  10  siya.”Uminom  si  Mila  at  pinag-patuloy  ang   pag-sasalita
 “ pero  yung  memories  niya  hanggang  11-20  wala  na. nakwento  ba  sa’yo  ni  Juri,  na  namatay  ang  papa  niya  dahil  sa  isang  car  accident?” tanong  ni  Mila.
“oo.  Bakit?”  sagot  ni  Dave.
“ yung  car  accident  na  yun,  kasama  si  Juri, her  dad  died  and  Juri’s  head  was  hurt. Nabangga  kasi  yung  head  niya  sa  isang  bakal.  Almost  1  month  siyang  na-comatos.  Pag-gising  niya,  nabalitaan  na  lang  niya  na  patay  na  yung  papa  niya. Then  the  doctor  said  that  her  brain  can’t  take  anymore  memories.  So,  humanda  na  lang  daw  kami  kung  makakalimutan  niya  kami.” Tumigil  muna  si  Mila  sa  pag-sasalita. Bumuntong-hininga  siya.
“ kaya  nung  naging  fifteen  siya,  nakalimutan  niya  yung  last  five  years  ng  life  niya.  Siyempre  naalala  pa  rin  niya  kami.  Naging  bestfriend  ko  siya  since  diapers. Si  Daniel  naman,  tinake  yung  opportunity.  Nung  nagising  si  Juri,  at  nakalimutan  na  yung  past.  Sinabi  ni  Daniel  na  boyfriend  siya  nito,  pumayag  naman  ang  mama  ni  Juri.   Kaya  noon  ayaw  ng  mama  ni  Juri  na    magkarelasyon  siya  dahil  makakalimutan  sin  niya  ito.”
“ hindi  na  ba  talaga  mababalik  ang  alaala  niya?”  tanong  ni  Dave.
“I’m  sorry  Dave. Hindi  na  talaga. Sorry.  Kung  ipipilit  ng  kahit  na  sino  na  ipa-alala  sa  kanya  ang  lahat.  May  chance  na  mamatay  si  Juri.  Her  brain  can’t  take  it  too  much. Miracle. Yun  lang  ang  kailangan  natin.” Tumayo  si  Mila  at  tinap  ang  balikat  ni  Dave.
“ Dave,  kalimutan  mo  na  lang  ang  lahat  sa  inyo  ni  Juri. Nakaya  mo  naman  di  ‘ba? I  just  don’t  want  her  to  be  dead. Kaya  please..”  lumakad  na  si  Mila  paalis  sa  kinaroroonan  ni  Dave.
“ sakit? Nang  dahil  sa  isang  sakit  nakalimutan  ako  ni  Juri. Hindi  ko  kaya,  nawala  na  siya  sa  akin  kaya  hindi  ko  na  palalampasin  ang  pagkakataon  na  ito. Pero  mamatay  siya  kapag  pinilit  kong  ibalik  sa  kanya  ang  mga  alaala  niya. Isa  na  lang  ang  tanging  paraan…” nag-isip  si  Dave.  Sana  gumana  ang  paraan  na  naisip  niya. She  will  make  Juri  fall  in  love  with  her  ONE  MORE  TIME!



“Miss.  Ikeyamada,  pwede  ka  bang  pumasok  sa  room  please.” Ani  ni  Dave  beeper  ng  telepono
“ yes.  Sir.”  Tumayo  si  Juri  at  pumasok  na  sa  kwarto  ni  Dave. It  was  her  first  time  entering  Dave’s  room.  Ang  linis-linis  tingnan  ng  room  niya  at  nakakarelax  ang  ambiance  na  baby  blue  at  dark  blue  na  may  halong  white.
“ ahm.. may  gagawin  kasi  tayong  project  sa  St.  Anthony  Academy.  Gusto  kasi  nila  na  magtayo  ng  bagong  swimming area.  Yung  exclusive  daw  at  siguradong  walang  malulunod.” Ani  ni  Dave “so  this  coming  Friday,  sasamahan  mo  ako  sa  school  para  tingnan  kung  ano  dapat  ang  gagawin  natin.”
“opo, sir. Pero  sir,  kayo  po  ba  talaga  ang  kailangan  na  pumunta  doon?” tanong  ni  Juri,  biglang  hinawakan  ni  Juri  ang  kanyang  bibig.  Sino  naman  siya  para  kwestyunin  ang  boss  niya.  She  is  just  a mere  secretary. “pasensiya  po  kayo  sa  akin sir.”  Muling  sabi  ni  Juri.
“ it’s  my  alma matter  school.  That  place  was  very  special  to  me.” Ani  ni  Dave  na  tumitingin  kay  Juri. Nag-grin  din  siya  rito.
“ ganun  po  ba.. St.  Anthony  Academy,  wala  ako  masyadong  maalala  sa  place  na  yun.”
“it’s  ok.  Just  wear  a  formal  attire.  Mag-dala  ka  rin  ng  extra  na  damit.”
“bakit po?”
“wala  lang.  in  any  case..  susunduin  kita  sa  bahay  mo  ng  mga  7  am.  So  be  ready.” Nagulat  si  Juri.  Susunduin? Baka  janai? [fool  isn’t  it?]  boss  niya ang susundo  sa  kanya? At  sa  bahay  pa  niya.
“ naku  sir,  ‘wag  na  po.  Kaya  ko  na  po  yung  sarili  ko..”  ani  ni  Juri. Tumayo  si  Dave  sa  kinauupuan  at  lumapit  kay  Juri.  Hinawakan  niya  ang  kamay  nito.
“ Juri.. I’m  your  boss.  Obey  me.”  Sinabi  nito  na  mellow  pero  may  command  na  boses.




5 a.m  palang pero  nag-ready  na  si  Juri.  Ayaw  niyang  mapahiya  sa  boss  niya.  Pupunta  siya  sa  dating  school  niya.  Pero  yung  heart  niya  parang  gusto  lumabas  sa  dibdib  niya.  Excited  lang  siguro  siya  dahil  aalis  siya,  kasama  ang  boss  niya.  Nang  maalala  niya  si  Dave  bigla  siyang  nag-blush. MALI!  Hindi  dapat  niya  pag-nasaan  ang  boss  niya.  PAG-NASAAN!  Ibig-sabihin  pinag-nanasaan  niya  ang  boss  niya.  Let  me  rephrase  it.  Hindi  dapat  siya  kinikilig  sa  boss  niya.  May  girlfriend  na  yun,  at  siya  may  boyfriend.  Hindi  pwede.  Pero  kung  pareho  silang  hindi  committed  ibig-sabihin  pwede?
“ hindi  pa  rin  pwede.  Boss  ko  lang  siya  at  secretary  lang  din  niya  ako.  That  is  our  only  relationship  to  each  other.”  Ani  ni  Juri  sa  sarili  at  umiiling-iling  pa  sa  mga  na-iisip.
 Tapos  na  siyang  maligo,  naghahanda  na  siya  ngayon  ng  pagkain  niya.  Nasa  Japan  parin  ang  mom  niya.  Hindi  nito  maiwan  ang  trabaho  nito  kaya  hindi  ito  makabisita  man  lang  sa  kanya. Nagluto  si  Juri  ng  hotdogs.  Pinapak  na  niya  yun  habang  may  oras  pa.  it’s  almost  30  minutes  to  seven.  Kaya  hinanda  na  niya  ang  sarili  niya  at  ang  mga  gamit  niya. 
6:50 am  na  nang  may  biglang  nag-ring  ng  doorbell.  Binuksan  siya  iyon. 
“ sir!  Ang  aga  niyo  po  naman.”  Gulat  na  sabi  ni  Juri.
“ are  you  ready?” ani  ni  Dave.
“ hah?!  Opo.  Sandali  lang  po.”  Nagmadaling  kinuha  ni  Juri  ang  kanyang  mga  gamit.  Kagaya  ng  sabi  ng  boss  niya  naka-formal  attire  siya,  nagdress  siya  yung  hindi  kita  ang  tuhod  at  naka- 2  inch  heels.  Meron  din  siyang  mga  extra  na  damit.  Juri  went  inside  Dave’s  car.  Mabango  yun,  amoy  malinis  rin.
Doon  lang  niya  napansin  na  napaka-guwapo  ng  boss  niya  sa  suot  nito.  Medyo  mahaba  na  kasi  ng buhok  nito  kaya  natatalian  niya. Naka  polo  rin  ito  pero  naka ¾  fold  yun.Color  white. Tapos  naka  jeans  si  Dave. He  looked  like  a  teen  ager  wearing  those  things. Juri  was  fascinated  by  him.  Ni  hindi  niya  namalayan  na  nakatitig  pala  siya  ng  matagal  dito.
“ may  dumi  ba  ako  sa  mukha?” nauntag  si  Juri  sa  biglang  tanong  nito.
“ w-wala  po” agad  na  sagot  ni  Juri. Bago  magmaneho,  sinuot  ni  Dave  ang  kanyang  sunglasses.  He  looked  more  handsome  wearing  those  glasses. Parang  gusto  ng  mag-drool  ni  Juri.  Tinapik  ni  Juri  ang kanyang  sarili  at  bumuntong-hininga.  Umalis  na  ang  sasakyan.  Good  luck  na  lang  kay  Juri.



NAMANGHA  si  Juri  sa  laki  ng  school.  Nakita  na  niya  ito  dati  pero  blurr  na  yung  alaala  niya. Nakatingin  sa  taas  si  Juri  kaya  hindi  niya  masyado  tinitingnan  yung  nilalakaran  niya.  Kaya  ayun,  muntik  na  siyang  mahulog  dahil  sa  bato  na  nakaharang  sa  daan  niya.  Buti  na  lang  at  naagapan  iyon  ni  Dave.  Nag-delubyo  naman  ang  puso  ni  Juri.
“easy,  tumingin  ka  kasi  sa  nilalakaran  mo.”  Nag-grin  si  Dave. Hinawakan  nito  ang  kamay  ni  Juri  at  hinila  niya  ito  papunta  sa  site  kung  saan  magtatayo  ng  swimming  pool. Medyo  nailang  ngunit  kinikilig  si  Juri.
“ s-sir”  tumigil  naman  sa  paglalakad  si  Dave  at  binaling  nito  ang  tingin  sa  kanya.
“  yung..  yung  kamay  ko  po.”  Binawi  ni  Juri  ang  kamay  niya  sa  pagkakahawak  ni  Dave.
“ sorry. Tara  na”  ani  nito  tapos  nag-smile.  Muntik  nang  himatayin  si  Juri  sa  smile  na  yun.  May  dimples  pala  ito.  Cute  na  gwapo.  Ano  ba  ‘yan?  Gusto  na  talaga  niya  ang  smile  na  yun.  Smile  lang.  wala  nang  iba.
Napa-jaw  drop  si  Juri  nang  makita  yung  site  na  paglalagyan  ng  swimming  pool.
“ medyo  pa-triangle  yung  shape  nang  lugar  kaya  pa  right  triangle  din  ang  pool.  So  kapag  gagamitin  ang  Pythagorean  theorem..  so  ganito  yung  magiging  hitsura..”  ani  ni  Dave,  na  kausap  ang  sarili  habang  nag-ssktech  sa  isang  papel.
“ ano? Pythagorean  theorem?  Nosebleed”  ani  ni  Juri.
Napatingin  si  Dave  sa  kanya  at  tsaka  nag-smile.
“ a-aahh!  ‘wag  nyo  nalang  po  akong  pansinin.  Sorry  po” ani  ni  Juri.
“ alam  mo  ba  na  magaling  ka  sa  math  noon.  Kaya  bakit  ka  nag-no-nosebleed  sa  Pythagorean  theorem?  Nakakatuwa  ka.”  Inalok  ni  Dave  ang  kamay  niya  kay  Juri. “halika  may  pupuntahan  tayo.”
“saan  po?”
“basta. Sumunod  ka  na  lang.”  tumayo  si  Juri  at  inabot  ang  kamay  ni  Dave.  Lumakad  sila  papunta  sa  lake  ng  school.   Hinahawakan  pa  ri  ni  Dave  ang  kamay  ni  Juri.  Para  silang  nag-ddate. 
Namangha  naman  si  Juri  sa  nakita  niya.  That  place  seem  very  important  to  her.  Napaka-nostalgic  ng  feeling.  Parang  may  nangyari  dito  na  hindi  niya  matandaan.
“ kung  gusto mong  alalahanin  kung  ano  nangyari  sa’yo  rito  at  hindi  mo  talaga  maalala,  huwag  mo  na  lang  ipilit  na  alalahanin.”  Biglang  sabi  ni  Dave.
“ o-opo.”   Ani  ni  Juri.
“ ‘wag  mo  akong  i-po  kung  tayong  dalawa  lang.  tutal  mag-kaibigan  naman  tayo  dati  eh.”  Ani  ni  Dave  tapos  nag-smile.  Dumagundong  ang  kanyang  puso,  she  was  very  happy  that  day.  Sana  hindi  na  muna  yun  matapos.  She  come  up  to  the  thought  that  she  maybe  liked  her  boss. She  maybe  really  liked  Dave.
Dumagundong  ulit  ang  langit.  Akala  ni  Juri  puso  lang  niya  iyong  dumagundong  pati  rin  pala  ang  langit. 
“Tara.  Punta  tayo  sa  cafeteria.”  Hinila  ni  Dave  si  Juri.  Kinuha  na  ni  Juri  ang  kamay  niya  kay  Dave. 
Kumain  sila  ng  burger  tapos  nag-icecream. Biglang  may  boses  na  nag-announce.
“ hello  guys,  this  is  your  loveble  DJ. DJ Riri.  The  cutest  DJ  in the  world. May  nag-request  sa  akin  ng  song.  Kaya  to  the  one  who  requested,  this  song  IS  FOR  YOU!”  tumunog  na  yung  kanta.  Walk  away  yung  title.


I saw you with your new girl just yesterday
And I feel that I must confess
Even though it kills me to have to say
I'll admit that I was impressed
Physically just short of perfection
Gotta commend you on your selection
Though I know I shouldn't be concerned
In the back of my mind
I can't help but question
Does she rub your feet
When you've had a long day
Scratch your scalp
When you take out your braids
Does she know that you like too
Play PS2 till 6 in the morning
Like I do

I can't explain this feeling
I think about it everyday…..

Anito  ng  kanta. Parang  natagusan  naman  ng  pana  si  Juri.  She  really  can’t  explain  what  she’s  feeling  right  now.  Kung  iisipin  naman  niya  at i-aanalyze  yung  feeling  na  yun.  Naguguluhan  lang  siya.
“ Juri  are  you  ok?”  ani  ni  Dave.  Napapitlag  naman  si  Juri, masyado  siyang  nadala  sa  kanta.
“ oh, bakit?  May  problema  ba?” tanong  uli  ni  Dave.
“ h-hah?! Wala  po.” Inayos  ni  Juri  ang  kanyang  sarili  at  saka  inubos  na  ang  pagkain  sa  kanyang  harapan.


Mag-isang  naglakad-lakad  si  Juri  sa  St.  Anthony  Academy,  ang  sarap  kasi  ng  feeling  na  makabalik  sa  kanyang  school  dati. She  really  can’t  remember  her  past  pero  hindi  parin  nawawala  ang  nostalgic  feeling  na  dumadaloy  sa  kanyang  katawan. Natutuwa  siya  sa  tanawin.  May  nakita  si  Juri  na  hardin,  pinasok  niya  iyon.  Nakatago  ito  sa  skwelahan  kaya  wala  masyadong  tao.  Pero  halata  naman  na  maganda  ang  pag-aalaga  ng  mga  halaman  doon,  merong  mga  tulips, rose,  iris  at  iba  pa.  nakakita  din  si  Juri  na  mga  white  pink  na  strawberries,  kadalasan  kasi  yung  mga  nakikita  niya  ay  mga  reddish  pink.  That  strawberry  was  new  to  her  eyes  kaya  nilapitan  niya  iyon.  Pagkatapos  niyang  tikman  nasiyahan  siya  kasi  masarap  daw  ang  lasa.
“ mmmm..kore  wa  ichigo..ta OISHI-desu.[ ang  strawberry  na  ito  ay…  napaka-SARAP!]”  Ani  ni  Juri  na  parang bata  na  kinikilig  sa  katamisan  ng  strawberry.
Then  she  strolled  other  places  in  the   garden. Sa  kanyang  pag-lalakad,  may  biglang  pumasok  sa  kanyang  isip.  Blurr  iyon.  May  nakita  siyang  isang  lalake  at  babae  na  masayang  naglalambingan  sa  garden,  sumakit  naman  ang  ulo  ni  Juri.  Gusto  niyang  alalahanin  kung  sino  ang  mga  iyon,  masyado  kasing  pamilyar  sa  kanya  ang  mga  mukha  pero  hindi  talaga  niya  maaninag  sa  kanyang isip.
Hinawakan  ni  Juri  ang  kanyang  ulo,  masakit  na  masakit  na  talaga  iyon.  Naghihirap  na  siya  hindi  na  niya  makaya  nang  bigla  siyang  himatayin.  Eksakto  naman  na  bumuhos  ang  ulan  masyado  iyong  malakas.  At  si  Juri  naman  ay  nakahiga  sa  hardin  na  nababasa  sa  ulan.


IT  IS  almost  30  minutes  nang  simulang  umulan. Nagtataka  si  Dave  kung  hindi  pa  rin  bumabalik  si  Juri.
Nagpasya  si  Dave  na  tawagan  ito  sa  kanyang  cellphone  pero  walang  sumasagot. Nag-labasan  na  ang  mga  estudyante  sa  kanilang  mga  classroom.  Uwian  na  kasi.  Pero  hindi  pa  rin  nagpapakita  si  Juri.
“baka  nagpasilong  lang  iyon  sa  tabi-tabi”  Ani  ni  Dave  sa  sarili. Pero  hindi  mapalagay  ang  kanyang  loob,  kaya  kahit  na  malakas  pa  rin  ang  ulan  at  wala  siyang  dalang  payong  ay  nilusong  niya  ito.
He  went  to  other  places,  sa  rooftop, canteen ,  playground,  sa  site  kung  saan  itatayo  nila  ang  swimming  pool,  at  sa  lake.  Hindi  parin  niya  makita  ito.  Nagpasya  si  Dave  na  pumunta  sa  secret  garden  sa  skwelahan.  Malaki-laki  iyon  kaya  natagalan  siya  sa  paghahanap.  Nang  makarating  si  Dave  sa  may  strawberry  field  nakita  niya  si  Juri  na  walang  malay.
Nilapitan  niya  agad  ito.
“ JURI!!”  tinapik  ni  Dave  ang  mukha  ni  Juri,  hindi  pa  rin  tumigil  ang  pagbuhos  ng  malakas  na  ulan.  Kinarga  ni  Dave  si  Juri,  idinala  niya  ito  sa  clinic  ng  skwelahan  at  hinanap  ang  doctor,  mabuti  na  lang  at  hindi  pa  iyon  umaalis.
Kanina  pa  pala  nababasa  si  Juri  sa  ulan,  na  walang  malay.
“ ano  po  ba  ang  nangyari  sa  kanya?”  tanong  ng  doctor.
“  naabutan  ko  lang  po  siyang  walang  malay  na  nababasa  sa  ulan.”  Sagot  ni  Dave.  Inexamine  ng  doctor  si  Juri.
“ wala  naman  dapat  tayong  ipag-alala.  She  will  be  fine.  Pero  kailangan  natin  na  palitan  ang  mga  damit  niya  at  damit  mo.”  Ani  ng  doctor. Medyo  nag-smile  si  Dave,  hindi  niya  namalayan  na  siya  rin  pala  ay  basang-basa.
“opo”  sagot  niya  sa  doctor.
“ huwag  kang  mag-alala  hijo”  tinapik  ng  doctor  ang  kanyang  balikat “meron  kaming  mga  extra  na  damit  at  mga  babaeng  nurse  pra  tulungan  siya  mag-bihis.”
Napangisi  si  Dave. “ salamat  po”


Mga  6  o’clock  na  nang  magkamalay  si  Juri.  Napatayo  si  Dave,  at  nilapitan  si  Juri.  Umungol  ng  kaunti  si  Juri  at  unti-unting  binuksan  ang  kanyang  mga  mata.
“ are  you  ok  now?”  mahinang  sabi  ni  Dave. Lumaki  naman  ang  mga  mata  ni  Juri  at  biglang  bumangon  mula  sa  pagkakahiga.
“ nasa’n  ako?”  tanong  ni  Juri  na  may  panic  sa  kanyang  boses.
“ nasa  clinic  ka,  nakita  kitang  hinimatay  sa  mau  garden”  paliwanag  ni  Dave. Napayuko  si  Juri.
“ganun  ba?” bumuntong-hininga  si  Juri. “di  ba  sir.  I  mean  Dave,  schoolmate  tayo  noon?” biglang  tanong  ni  Juri
“ oo  bakit?”  ani  ni  Dave.
“ may  napanaginipan  kasi  ako,  may  lovers  daw  dito  sa  school.  Masaya  silang  dalawa  kahit  na  may  ayaw  sa  relasyon  sa  kanilang  relasyon.  May  glasses  yung  babae  habang  yung  lalaki  naman,  medyo  bad  boy  ang  itsura” napatingin  siya  kay  Dave “  tapos  one  day  umalis  ang  babae,  ngunit wala  na  siyang  glasses.  Maganda  siya, iniwan  niya  yung  boy  kahit  ayaw  niya.  I  also  saw  her  crying.  Pati  yung  boy  umiiyak  rin.  Hindi  ko  nga  lang  makita  yung  mga  mukha  nila.  Masyadong  blurr  yung  panaginip  ko.  May  schoolmate  ba  tayo  dati  na  nagging  ganun  ang  relasyon?  They  really  seemed  very  familiar  to  me,  parang  close  sa  akin  yung  mga  taong  ‘yon.” Nagulat  naman  si  Dave  sa  naikwento  nito.  Alam  ni  Dave  na  ang  napaniginipan  ni  Juri  ay  silang  dalawa.  “maari  siyang  mamatay”  yun  ang  unang  rumehistro  sa  isip  ni  Dave. 
“ h-hah?  Hindi  ko  kilala  yung  mga iyon…  Baka  friend  mo.”  Iniwas  ni  Dave  ang  kanyang  mga  mata.
“ makakatayo ka  na  ba?”  pag-iiba  ni  Dave  sa  usapan. “gabi  na, kailangan  na  nating  umuwi” 
“opo.  Pasensya  na  po  kayo.  Naabala  ko  pa  ka  yo” ani  ni  Juri tapos tumayo  na  siya  mula  sa  kama.
“ ayos ka  na  ba  talaga?” tanong  ulit  ni  Dave nang  biglang  nag-ring  nag  kanyang  cellphone. Sinagot  niya  ito.
“hello?” Tina.. o  sige,  bye”  ibinaba  na  niya  ang  kanyang  cellphone  at  bumaling  muli  kay  Juri.
“ tara!  Uwi  na  tayo.” Nag-nod  lang  si  Juri  at  tuluyan  na  silang  umalis.




“HETO  PO,  regalo  ko  para  sa  inyo”  inabot  ni  Juri  ang  dala-dalang  pagkain  kay  Dave  kinabukasan.
“s-salamat”  inabot  ni  Dave  ang  pagkain. “ikaw  ba  ang  nag-luto  nito?”  tanong  niya.
“ opo,  spaghetti  po  ang  laman  niyan.  Sana  magustuhan  ninyo” 
“ ganun  ba?”  napangisi  si  Dave,  ngayon  lang  niya  nalaman  na  nakaka-luto  na  pala  si  Juri.  Dati  rati  ni  hindi  niya  alam  ang  kaibahan  ng  pechay  at  saka  cabbage.
“ sige  po,  aalis  na  ako”  paalam  ni  Juri  at  lumabas  na  siya  mula  sa  office  ni  Dave.
Pag-alis  na  pag-alis  ni  Juri  ay  nilantakan  agad  ni  Dave  ang  pagkain.  It  really  was  delicious. 
Kahit  na  hindi   pa  break  ay  at  medyo  busog  pa  siya  ay  parang  isang  patay-gutom  si  Dave  nang  kinain  niya  iyon. 
It is almost time para sa uwian, dahil sa ginawa ni Juri na  spaghetti  ay  naisip  ni  Dave  na  yayain  siya  sa  isang dinner. Dave  walked  out  from  his  room.  Nakita  niya  si  Juri  na  nakasandal  ang  mukha  sa  kanyang  table. Nilapitan  niya  ito. 
“Juri..” tawag  ni  Dave  dito.  Pero  hindi  siya  nito  sinasagot. Hinawakan  niya  ito  upang  gisingin  pero  naramdaman  ni  Dave  na  mainit  si  Juri.
“ My  God! Juri  you  have  a  fever. Hindi  ka  na  sana  pumasok.” Dali-daling  binuhat  ni Dave  si  Juri  papunta  sa  kanyang  sasakyan.